کد مطلب:4524 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:15

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چرا يكي را مي دهد صد ناز و نعمت يكي را لقمه اي آلوده با خون ؟

7 -الف - يكي از علل اينكه عده يي از مواهب زندگي محرومند , آن است كه معناي رازق بودن خدا را نفهميده اند و آنچنانكه بايد در اين موضوع دقت نكرده اند , ايندسته از مردم فكر مي كنند خدا در تـمـام مراحل زندگي با آنان همان روش شير خوارگي رامي دهد درصورتيكه روش روزي دادن خـدا نـسـبت به رشد و تكامل انسان تفاوت مي كند وهرچه انسان قواي فكري و جسمي اش بيشتر رشد كند به او اختيارات زيادتري مي دهد تابيشتر فعاليت كند . زمـانـيكه كودك نمي تواند غذا را بجود براي او شير فراهم مي سازد اما همان كودك هنگام خوردن شـيـر وظـيـفـه دارد از خـود فعاليت نشان دهد و پستان مادر را بگيرد وبمكد پس از آنكه دندان درمي آورد جويدن غذا را نيز به خود او وا مي گذارد و اوبايد غذا را براي هضم آماده سازد . و نيز موقعيكه بتواند روزي را تحصيل كند بايد خود به فكر آن باشد و به دنبال كار و كوشش برود تا روزي خود را به دست آورد . اينكه مي گويند هر آنكس كه دندان دهد , نان دهد , به اين معني نيست كه بنشينيم تا نان خودش بيايد بلكه اين است كه خداوند در خلقت و آفرينش آنچه مورد نياز وپيشرفت انسان است به وجود آورده اسـت , مـثـلا چون غذا مي خواهد براي او مواد غذايي و وسائل خوردن , و هضم و جذب قرار داده است و او را در به دست آوردن آن موادنيرومند و توانا ساخته است . بـه بـيـانـي ديـگر , خدا جهانرا طوري آفريده كه هر كس در آن فعاليت كند مي تواند ازمواهب آن برخوردار باشد . جهان آنطور نيست كه هر چه انسان سعي كند دستش به جايي نرسد بلكه خداوند عالم راآن سان قـرار داده كـه هـر كـس بـا راهنمايي فكرو انديشه و بكار بردن نيروهاي خدادادو مراعات عوامل پـيـشرفت بتواند نيازمنديهاي خود را برطرف سازد و بدين ترتيب جهان خلقت سفره عام اوست و ازاين سفره دشمن و دوست بهره مند مي گردند . خـداونـد در قرآن كريم مي فرمايد ( هو الذي جعل لكم الارض ذلولا فامشوا في مناكبهاو كلوا من رزقـه 000 ) (1)تـرجـمـه - اوست كه زمين را براي بهره برداري و استفاده شما آماده و رام ساخت پس در اطراف آن راه رويد و از روزي آن بخوريد . پـس ايـن مـا هـسـتـيـم كـه در غالب موارد از اين موهبت عمومي استفاده نمي كنيم و خود رابه محروميتهاي تلخ زندگي دچار مي سازيم . ب - روشـن اسـت كـه جـهان بي هدف آفريده نشده و همه به سوي كمال رهسپارند منتهاكمال گـياهان و نباتات تكويني و طبيعي است كه بدون اراده و اختيار انجام مي گيرد , تخم يك گياه كـه در زمـيـن كـاشـته مي شود پس از يك تحول دروني تكامل خود راآغاز مي كند و به سوي نور مي شتابد و پس از آنكه ساقه و شكوفه داد و ميوه خود رادريافت تكامل آن انجام مي يابد . هـمچنين حيوانات با غريزه انحراف ناپذيري كه دارند به سوي كمال مي شتابند نظامهاي اجتماعي كه در ميان زنبوران عسل و مورچگان ديده مي شود همه به وسيله همان غريزه انجام مي گيرد . اما تكامل روحي و معنوي انسان اكتسابي است كه بايد به تدريج و با آزادي واختيار در اثر برخورد با مـشـكـلات و نشيب و فرازها حاصل گردد زيرا به دست خود بشرانجام مي گيرد و انسان بر پاي خود مي ايستد و همان است كه بشر را از ساير موجودات ممتاز مي سازد . بـي شـك نـشيب و فرازهاي زندگي در بارور شدن روح آدمي و تكامل معنوي انسان لازم ومفيد است . صبر و شكيبايي , امانت و صداقت , بزرگواري و بخشش , اطاعت و بندگي , نوع دوستي و خدمت بـه خـلـق , بـرادري و بـرابـري و غير آن همه از صفاتي هستند كه در برخورد بانشيب و فرازهاي زندگي پيدا مي شود . خوشبخت و با سعادت كسي است كه از بالا پايين و نشيب و فراز و شرينيها و تلخيهاي زندگي هر دو اسـتفاده كند و پرورش يابد آنكه چيزي ندارد و در برابر تلخيهاي زندگي صبر مي كند , روحي بزرگ و شخصيتي توانا در او به وجود مي آيد كه در پيچ وخم زندگي مي تواند چون پولاد آب ديده مستقيم به ايستد و منحرف نشود و در ضمن به فكر چاره جويي بيفتد و براي وضعي بهتر تكاپو كند كه اين خود موجب بروز استعدادهاو رسيدن به مرحله نهايي از ترقي و تكامل است . اما اگر خود را گم كند و در برابر تلخيها ايستادگي ننمايد روز بروز ضعيفتر وناتوان تر مي شود و هيچگاه نمي تواند در راه تكامل خود گامي بردارد . پس تلخيهاي زندگي در صورتيكه از آن بهره برداري شود مي تواند انساني شكيبا وشخصيتي توانا بسازد كه در پيشرفت و تكامل او بسيار مفيد و لازم است و نيز فرازو بلندي زندگي چون ثروت و مـقـام بـراي آنـسـت كـه بشر از آن در راه تكامل روحي ومعنوي خود استفاده كند آنكه همه نوع امـكانات دارد و در برابر خواسته هاي نفساني خود ايستادگي مي كند , ورزيدگي روحي و لذت و مـقام اطاعت و بندگي را در مي يابدو نيز اگر به فكر اجتماع باشد و در راه تكامل آنان و برطرف كردن مشكلات بكوشدانساني نوع دوست تربيت مي شود و اگر به بينوايان و نيازمندان , مساعدت و هـمـراهـي يك فضيلت انساني در نهاد او شكوفا مي گردد , ولي برعكس , ثروت را در راه عيش ونـوش , بـاده گـسـاري و هـزاران مفاسد ديگر بكار برد نتيجه يي عايد او نمي شود بلكه وجود بي ارزشـي است كه در راه رفاه و آسايش برادران و همنوعان خود نمي انديشد واشك چشم يتيمان و آه شكسته دلان او را عوض نمي كند , اين ثروت جز زيان و ضرر اثرديگري بحال او نخواهد داشت . كـوتاه سخن آنكه نشيب و فرازها و بالا و پايين و شيرينيها و تلخيهاي دنيا براي اين است كه روح ما در برخورد با آنها كامل گردد و صفات برجسته انساني نمودارگردد و همه آنها لطف و عدل است چه آنكه عدل به معناي آن نيست كه همه در يك شرايط مساوي زندگي كنند بلكه عدل آن است كه زمينه تكامل هر فرد با شرايط مخصوص به خود او فراهم گردد . خـداونـد راز ايـن اخـتـلافـات را چنين بيان مي فرمايد : ( و هو الذي جعلكم خلائف الارض ورفع بـعضكم فوق بعض درجات ليبلوكم في ما اتيكم 000 ) (6)ترجمه - اوست كه شما را جانشينان در زمين قرار داد و برخي را بر بعضي برتر نمودتا در آنچه به شما داده شما را بيازمايد . منظور از آزمايش آن است كه از وضع موجود استفاده و بهره برداري كند , پس اگرما در زندگي فـعـالـيـت كرديم ولي به جايي نرسيد , يا آنكه از فراز به نشيب افتاديم نبايد آنرا خلاف مصلحت و عـدالـت بـدانـيـم زيـرا همان براي تكامل و پرورش روحي ما لازم بوده است و مي تواند انسانرا در زندگي روحي و معنوي خوشبخت و سعادتمند گرداند ,پس همه سوي زندگي براي پرورش ما مفيد و لازم است .

---

بيست پاسخ
هيئت تحريريه موسسه در راه حق 1 - سوره ملك آيه 215 - سوره انعام آيه 165